'De reddende engel: Margriet Sweering'

Hoe kwam ik erbij om de kleden voor de Vredes Stichting te maken?
Om de week op vrijdagmorgen komt onze Quiltclub samen in gebouw Corrosia in Almere- Haven. Ongeveer 15 dames die een gezellige ochtend doorbrengen. 

Onder het genot van een kopje koffie, patronen en lapjes stof van katoen uitwisselen, om patchwork en quilts van te naaien en ervaringen te delen. Op zo'n vrijdag ochtend kwamen er twee onbekende dames ons lokaal binnen. Zij stelden zich voor als Lonneke en Jacqueline van de stichting "Zonneglossis".

Zij vertelden over een project waar ze mee bezig waren, iets groots voor vrede.
Het ging over kleden, één kleed bestaande uit 30 kleine kleedjes, gemaakt door groepjes vrouwen en kinderen van scholen uit Weesp. Er waren 10 kleden, 10 maal 30 kleedjes, in totaal gemaakt.
En Lonneke vertelde dat ze verder met het project wilde gaan en dit keer de scholen in Almere wilde benaderen en op de Internationale dag voor de Vrede, 21 september, het kleed uitrollen in de kerk de "Goede Rede" met een leuk programma erom heen.
Ja leuk idee, maar er was een probleem, de dame die de kleden aan en in elkaar zetten op de naaimachine was ziek geworden en kon het niet meer doen.

Of er hier iemand was die dat als vrijwilligster wilde overnemen, voorbeeld en hulp? als nodig kon gegeven worden. Er was weinig belangstelling, vond het mooi maar geen interesse. Of toch? Ik was aan het twijfelen, dacht ik niet laatst;  iets vrijwilligs te gaan doen? Maar wist niet wat ik voor vrijwilligerswerk zou willen doen.

Ik zei tegen Lonneke dat ik er over na zou denken en kreeg haar telefoonnummer.
De dames namen een beetjes teleurgesteld afscheid en ik keek op de klok en zag dat het kwart over 11 was, nog een kwartier en dan was onze ochtend weer voorbij.

En toen dacht ik aan de vorige dag, aan het mailtje dat ik van mijn zusje had ontvangen.
Het was een soort kettingbrief, er stond zo iets in van,  "Als je deze brief 5 x naar iemand anders stuurt, dan zullen er morgen om tien minuten over 11 twee engelen op je pad komen en zij zullen je leven ten goede veranderen."
Er stond een mooie foto van twee engelen bij.
Ik heb dat toen gedaan, 5 mails verstuurt. En nu waren die engelen geweest, toch?

Ongelooflijk vond ik het en heb Lonneke die middag nog gebeld en gezegd dat ik het wel wilde doen, niet wetende wat het te weeg zou brengen.
In Almere ontstonden 6 kleden, en op de dag van de vrede in de kerk " de Goede Rede" zijn ze uitgerold en er werd een luisterrijk feest met muziek en lezingen erom heen georganiseerd.

De mensen van alle geloven of achtergronden waren welkom om over het kleed met een kaarsje te lopen met de gedachten bij een zo welkome vredige wereld. Het was een geweldige middag en ik besloot om te blijven helpen met het in elkaar zetten van de kleden.

​

In 2009 was het gebeuren in Utrecht in zelfs twee kerken: de Sint-Antoniuskerk en de Dom.
Veel kinderen en ouders en groepjes mensen hadden hun best gedaan om mooie lapjes te maken, waar ik dan weer 9 kleden van kon maken. En het ging maar door.

Rachel, de actieve dame van het secretariaat van Zonneglossis scheef scholen en probeerde ook kunstenaars te enthousiasmeren om mee te helpen mooie lapjes of schilderijtjes te maken voor een kleed, alle materialen mochten gebruikt worden.

Nou dat heb ik geweten, er werd ook van alles gebruikt; ijs lollie stokjes, pijpenragers, knopen,nietjes, lintjes, allerlei soorten stoffen. Soms was het lapje te groot of te klein en moest ik het passend maken, want er waren wel maten aan het kleed gebonden om het passend aan elkaar te laten doorlopen. Het was een hele klus die steeds groter werd.

Want voor Rotterdam wat de volgende halte was, kwamen inderdaad de kunstenaars hun steentje bijdragen met prachtige schilderijtjes van ongeveer 22 x 22 cm elk en moesten ook passend gemaakt worden. Het was veel werk en er ging veel tijd in zitten.

Maar ik deed het met plezier en liefde, ik zag het groeien onder mijn handen letterlijk en figuurlijk, het kleed het werd steeds langer en mooier. Er kwamen 29 kleden bij, geweldig zo veel en schitterend waren ze geworden.

De locatie in Rotterdam was helemaal geweldig, het kleed kwam in de Laurens kerk te liggen en was inmiddels 62 meter lang, het was zo'n mooi gezicht om het kleed in volle lengte te zien liggen zeker vanaf het koor. Eva en ik hebben weer veel mooie foto's gemaakt van het kleed en de mensen die op de dag de kerk en met name het kleed kwamen bewonderen op de Internationale Dag voor de Vrede. Ook zijn in het Rotterdamse gemeentehuis op de Coolsingel 3 weken  vele delen geëxposeerd.

En dan 2011 Amsterdam het grote feest in de Mozes en Aäronkerk.
Dat was grandioos, 41 plus later nog 8 kleden erbij. Het was een prachtig feest met veel mensen van alle gezindte die samen de vrede vierden in woord, muziek en dans. Het kleed hing aan het koor aan de zijkant op panelen en lag op de grond. 

Een totaal van 102 kleden en meer dan honderd meter kleurig lang Vredestapijt.

In de Westerkerk in Amsterdam maakte dat jaar het Vredestapijt onderdeel uit van een vredesconcert speciaal voor War Child. Het was voor mij een geweldige ervaring om het aan elkaar te zetten, te zien groeien letterlijk en figuurlijk. Zoveel kinderen en volwassen die een deel hebben gemaakt, en ik mocht daar een geheel van maken. Ik heb het met liefde en plezier gedaan.

Ik heb veel lieve mensen ontmoet en 'n beetje leren kennen.
Het was een mooie weg om als "reddende engel" over Het Vredes Tapijt te gaan.

 Margriet Sweering

FRAGMENTEN UIT HET VREDESTAPIJT